Myles Joyceren bigarren urkamena
Oier Guillan
Ez dira hilabete asko pasa Irlandan egon nintzenetik. Dublinen lagun baten etxean ostatu hartu eta Belfastera ere joan ginen, ezinbestean, turismo politikoa egiteko xedea ezin ukaturik. Sinn Feinen dendan pegatina parea erosi, Bobby Sandsen poesia liburua, Picassoren Guernica jasotzen duen muralaren aurrean argazkia atera, Fidel eta Brigada Internazionalisten parean… Eta etxera gustura. Edo.
Zertan ari naizen nire burges ezkertiar mixeriak aireratzen, galdetuko du baten batek, arrazoi osoz. Zaude, ez baita turismo politikoarena kontraesan bakarra, ez eta xamurrena ere.
Turismo politikoari literatur turismoa gehitu diezaiokezu egun, kasik edonon. Pessoa Lisboan eta Lorca Granadan, “Rayuela”ko ibilbideak Parisen eta “Ulysses”ekoak Dublinen. Eta Samuel Beckett, eta Bernard Shaw, eta W.B. Yeats, eta Oscar Wilde… postalak, posterrak, kale kantoietako estatuak, kale kantoietako izendegiak. Urrun dago Where the streets have no name hura, apika. Haien liburuak irakurtzeko balioko balu bederen!